Sayın Meslektaşlarımız,

Türk Anesteziyoloji ve Reanimasyon Derneği, anestezi uygulamalarında esas alınacak temel standartları ve çalışma yöntemlerini belirlemek üzere kılavuzlar hazırlanmasına karar vermiştir. Bu kılavuzlar, hasta güvenliğini ve olumlu çalışma koşullarını sağlamak açısından minimum koşulları içermektedir. Kişiler ve kurumlar bu kılavuzları kullanarak kendi çalışma koşulları ve yöntemlerini geliştirmelidir.

Kılavuzlar belirli aralıklarla gözden geçirilecek, anesteziyoloji ile ilgili bilgilerin, ilaç ve tıbbi cihaz teknolojisindeki gelişmelerin gerektirmesi durumunda güncelleştirilecektir.

Elinizde bulunan kılavuzlar, Dernek Yönetim Kurulu tarafından, literatür ve diğer kılavuzların incelenmesi ile hazırlanmış ve siz değerli meslektaşlarımızın çalışmalarına yön vermek üzere önerilmiştir. Bu kılavuzların, alınması gereken minimal önlemleri içerdiğine, hasta güvenliği açısından temel koşulları oluşturmayı amaçladığına ve hastada alınacak sonucu garanti etmeyeceğine dikkatinizi çekeriz.

TARD Yönetim Kurulu Kasım 2005

Kılavuzların bütün hakları Türk Anesteziyoloji ve Reanimasyon Derneği’ne aittir.

İsteyen kişiler TARD ismini belirtmek koşulu ile kullanabilirler.

Türk Anesteziyoloji ve Reanimasyon Derneği (TARD) Anestezi Uygulama Kılavuzları

POSTOPERATİF AĞRI TEDAVİSİ

A.Kılavuzun Amacı

Bu   kılavuz,   anestezistlerin   ve   anestezistlerin   gözetiminde   ağrı   tedavisi   uygulayan sağlıkçıların kullanımı için, ASA‘nın önerileri doğrultusunda (1) hazırlanmıştır.

Amaçlar:

1.Perioperatif dönemde akut ağrı tedavisinin idamesinin güvenliğini ve etkinliğini sağlamak,

2.Yan etki riskini azaltmak,

3.Hastanın fonksiyonel durumunu korumak,

4.Perioperatif dönemde akut ağrılı hastanın yaşam kalitesini arttırmaktır.

Bu Doğrultuda:

1.İlgili sağlıkçıların eğitilmesi,

2.Hasta sonuçlarının takip edilmesi,

3.Hasta sonuçlarının kaydedilmesi,

4.Perioperatif ağrı tedavisini planlayan anestezistin 24 saat ulaşılabilir olması,

5.Tanımlanmış bir Akut Ağrı Servisinin bulunması gerekmektedir.

B.Akut Ağrı Tanımı

Akut ağrı   cerrahi geçirmiş bir hastada önceki hastalığı, geçirdiği cerrahi müdahale veya ikisinin ortak sonucu olarak gelişen ağrı olarak tanımlanır.

Akut ağrının yetersiz tedavi edilmesi, tromboembolik ve pulmoner komplikasyonlara, hastaların yoğun bakım ünitelerinde veya hastanede kalış sürelerinin uzamasına,  ağrı tedavisi için hastaların taburculuk sonrası hastaneye geri dönmesine, hastaların yaşam kalitelerini azalmasına ve kronik ağrının gelişmesine neden olabilir.

Yanlış ağrı tedavisinin yan etkileri solunumun baskılanması, santral sinir sisteminin hasarı, sedasyon, dolaşımın baskılanması bulantı, kusma,  kaşıntı,  idrar  retansiyonu,  uyku bozukluğu ve barsak fonksiyonlarının bozulması olarak sıralanabilir.

Ağrılı  durumlarda,  ağrı  tedavisine  destek  olarak  sedasyon  ve  anksiyolitik  tedavilerden yararlanılabilinir, fakat bu kılavuzda bu alanlara değinilmemiştir.

C.Preoperatif Değerlendirme

Perioperatif dönemde gelişecek ağrının tedavi edilebilmesi için preoperatif değerlendirme ve hastaya özgün planlama çok önemlidir.

Bu aşamada:

1.Cerrahi tipinin,

2.Beklenen ağrı şiddetinin,

3.Hastanın medikal durumunun,

4.Hastanın tercihinin,

5.Önceki ağrı deneyimlerinin değerlendirilmesi, önemlidir. Hastaların fizik muayenelerinin yapılması önerilir.

Edinilen bilgilerle hastanın postoperatif ağrı tedavisi planlanır.

D.Preoperatif Hasta Hazırlığı

Hastanın preoperatif hazırlığında:

1.Mevcut medikal durumu nedeniyle kullandığı ilaçların ayarlanması,

2.Mevcut ağrısının ve endişesinin tedavi edilmesi,

3.Multimodal analjezinin bir parçası olarak premedikasyon uygulanması,

4.Hastanın ve ailesinin eğitimi gereklidir.

HKA (hasta kontrollü analjezi) ve HKEA (hasta kontrollü epidural analjezi) gibi ileri tekniklerin hasta ve yakınları tarafından etkin bir şekilde kullanılabilmesi için bu yöntemlerin operasyon öncesi anestezi vizitinde tartışılması ve hastaya tedavi seçeneklerinin anlatılması şarttır.

E.Postoperatif Ağrı Değerlendirmesi

Hastanın  ağrısını  değerlendirirken  amaç  doğru  tedaviye  ulaşmaktır.  Öncelikle  hastanın demografik bilgileri, geçmiş ağrı hikayesi, tedaviler ve genel anamnez değerlendirilmelidir.

Şekil 1: Ağrı Öyküsü Algoritması (2).

İdeal bir akut ağrı değerlendirmesi şu basamakları içermelidir:

•Hasta ağrısını değerlendirmeye aktif olarak katılmalı,

•Hastanın ağrısı düzenli olarak sorgulanmalı,

•Hastanın ağrısı hem dinlenme hem de hareket halinde değerlendirilmeli,

•Ağrı şiddetinde beklenmedik bir artış yeni bir ağrı nedeni veya postoperatif bir komplikasyon nedeni olarak ele alınmalı, dikkatlice bir anamnez alınmalı ve hasta operasyonu yapan cerrah tarafından muayene edilmeli,

•Kötü ya da yüksek ağrı skorlarında tedavi tekrar gözden geçirilmelidir. Ağrı değerlendirmesinde standart yöntem olarak ağrı  skalaları  kullanılmaktadır(2).

Ağrı skalaları tek veya çok boyutlu ve kendi kendine değerlendirmeye veya gözleme dayalı şekilde sınıflandırılır:

1.Tek Boyutlu Bireysel Ağrı Değerlendirme Yöntemleri:

a.Görsel analog skala (visual analogue scale –VAS): Ağrı şiddetini ölçmede ve ağrı takibinde kullanılır.

Şekil 2: Vizüel Analog Skala

b.Sözel tarif skalaları  (verbal descriptor scales-VDS):

Ağrı şiddeti hafiften dayanılmaz dereceye kadar 4 kategoriye ayrılır;

•Şiddetli

•Orta

•Hafif

•Yok

c.Sayısal değerlendirme skalaları (numerical rating scale-NRS):

Skalar ağrı yokluğu (0) ile başlayıp dayanılmaz ağrı (10 yada 100) düzeyine varır.

d.Yüz ifadesi skalası (face scale – FS):

ağrım yok                   hafif ağrım var   orta şidette ağrım var      çok ağrım var       şiddetli ağrım var       çok şiddetli ağrım var

Şekil 3: Hastanın yüz ifadesine yakın görüntü belirlenir ve ağrı skorları

e.Analog renkli devamlı skala (analog chromatic continous scale-ACCS):

Sonuçlar VAS’a benzer, çocuklarda daha etkilidir.

f.Dermatomal ağrı çizimi

2.Multiple Ölçütlü veya Çok Boyutlu Bireysel Ağrı Değerlendirme Yöntemleri:

a.McGill ağrı anketi(McGill pain questionnaire-MPQ): Üç tip ölçü kriter olarak alınır:

•  Ağrı şiddeti,

•  Ağrı tanımı için seçilen kelime,

•  Ağrı şiddeti skorunun tamamı.

b.Dartmouth ağrı anketi (Dartmounth pain questionnaire-DPQ): MPQ’ ya kalite değerlendirmesi eklenmesidir.

c.Hatırlatıcı ağrı değerlendirme kartı (memorial pain assesment card-MPAC):

VAS’ın daha detaylısı, ağrı giderilmesi, ruh hali, ağrı şiddetinin değerlendirilmesine yardımcı olur.

d.Ağrı algılama profili(pain  perception profile-PPP)

e.Karşıt yöntem karşılaştırması (cross-modality matching-CMM)

3.Objektif Kriterli  Ağrı Değerlendirme Yöntemleri:

a.Davranışsal ölçümler

b.Fizyolojik ölçümler

c.Nörofarmakolojik yöntemler

d.Biyokimyasal lçümler

F.Teknikler

1.Sistemik Opioidlerle Hasta Kontrollü Analjezi ( HKA)

HKA’nin intramüsküler enjeksiyonlara üstünlüğü literatürlerce desteklenmektedir. HKA ile hemşirenin uyguladığı intravenöz analjezi arasındaki üstünlük tartışmalıdır. Yine intravenöz HKA ile epidural HKA arasındaki üstünlük tartışmalıdır. HKA , sürekli opioid infüzyonu ile desteklendiği zaman daha etkili analjezi sağlanmakta ve bulantı, kusma, kaşıntı ve sedasyon gibi yan etkiler oluşmadan daha yüksek doz morfin kullanılabilmektedir. Ancak, yüksek doz morfin ile solunum depresyonu riskinin arttığı unutulmamalıdır.

iv HKA‘de (2) :

•Minimum etkin analjezik kan konsantrasyonuna (MEAK) ulaşana kadar doz, titre edilerek, hastaya  özgün ayarlanır.

•Sabit plazma konsantrasyonu korunmalıdır.

iv HKA‘de temel değişkenler ( 3)

Yükleme dozu : ASBÜ ( Anestezi Sonrası Bakım Ünitesi)’de titre edilir, MEAK tesbit edilir

Bolus doz : etkin konsantrasyon korunmalıdır, tek bolus hastanın ağrısını geçirmelidir

Kilitli kalma süresi : bir bolus dozun etkisinin çıkmasına yetecek zamanı sağlamalıdır, opioidlerde genelde 5-12 dakikadır.

İnfüzyon : toplam opioid ihtiyacının %50 sinden az olması önerilir (%50’den fazlasını boluslar oluşturmalıdır)

1 veya 4 saatlik kilit : bu sürede kilitli kalma süreleri arasında yapılabilecek maksimum bolus dozların toplamından az olmalıdır, güvenlik sınırı içindir

Morfin (2)

•     iv HKA de altın standart

•     aktif  metaboliti  böbreklerden  atıldığı  için  kreatinin  >2  mg/dl  olan  hastalarda kullanılmamalıdır

•     1 mg morfin = 10 mg tramadol= 10 mg meperidin = 25-30 µg fentanil

2. Epidural Opioid ve Lokal Anestezikler

Perioperatif analjezi amaçlı morfin ve fentanyl önerilmektedir. Epidural morfin ile kaşıntı ve idrar retansiyonu yan etkileri sistemik kullanımına oranla daha sık gelişmektedir. Bununla beraber epidural morfinin analjezik etkinliği intramuskuler kullanımına oranla daha iyidir.

Benzer olarak epidural fentanyl intravenöz kullanımına oranla daha iyi analjezi sağlar.

Epidural tekniklerin etkinliklerinin tedaviye başlama zamanı ile ilişkisi hala tartışmalıdır (ör: insizyon öncesi, insizyon sonrası veya postoperatif dönemde) .

HKEA uygulaması (3):

•     Boluslar 2-4 ml olmalıdır (ilaç konsantrasyonları buna göre ayarlanmalıdır)

•     Kilitli kalma zamanı 10-20 dakika

•     İnfüzyon HKEA yönteminde önemlidir (özellikle lokal anestezik kullanılan HKEA de) ve 3-10 ml/saat olmalıdır

Epidural analjezi uygulamalarında antikoagülan tedavi ile uyumsuzluk ve kateter veya kullanılan ağrı pompası ile ilgili teknik yetersizlikler ağrı tedavisinde aksamalara neden olmakta ve bu yöntemin kullanımına  engel oluşturmaktadır(4).

3. Diğer Rejyonal Teknikler

    Periferik  sinir  bloklarının  analjezik  etkinlikleri  literatürlerce  desteklenmektedir.(interkostal, ilioinguinal, penil, interplevral veya pleksus blokları) .

    Ayrıca  insizyon  sonrası  yara  yeri  lokal  anestezik  infiltrasyonu  postoperatif  analjezide etkindir. Buna karşın insizyon öncesi yara yerinin lokal anestezik infiltrasyonu tartışmalıdır.

Yara yeri infiltrasyonunun kullanılabileceği vakalar (6) :

•     Kozmetik girişimler: blefaroplasti, nazal septum, endosinüs

•     Biyopsiler ve kitle eksizyonları: meme, aksilla, lipomlar

•     Laparoskopik girişimler: kolesistektomi,tüp ligasyonu

•     Artroskopik girişimler: diz, omuz, bilek olarak sıralanabilirler.

Yine, intraartiküler opioid, lokal anestezik veya ikisinin kombinasyonu analjezik fayda sağlar.

İntraartiküler uygulamalardan örnekler:

•     Ropivakain 2 mg/ml 10 ml +  Lidokain %1 10 ml + Morfin 1 mg ( 0.01 gr’lık 1 ampul 1/10 sulandırılır ve 1 ml alınır)

•     Adrenalin 0.05 mg (0.5 mg ‘lık 1 ampul 1/10 sulandırılır ve 1 ml alınır) + Meperidin 100 mg + Neostigmin 0.5 mg              %0.9 ‘luk NaCl ile 40 ml’ye tamamlanır.

Sonuç  olarak,  perioperatif  ağrı  tedavisinde  çeşitli  yöntemler  kullanılabilir  ve  yöntem seçilirken :

•     Yarar-risk  oranının

•     Anestezistin deneyiminin

•     Ağrı tedavisinin uygulandığı merkezin donanımlarının değerlendirilmesi önemlidir.

Devamlı infüzyon kullanılan durumlarda, kümülatif etki ile ortaya çıkabilecek olan yan etkler açısından özellikle dikkatli olunmalıdır. Opioid kullanılırken bu ilaçlara bağlı oluşabilecek yan etkiler monitörize edilmelidir.

G. Multimodal Yaklaşım

Aynı yoldan verilen ve faklı mekanizma ile etki eden iki ilacın beraber kullanımı ile daha etkin analjezi sağlanırken yan etkiler azaltılabilir.

Örnek olarak epidural opioidlere lokal anestezik veya klonidin eklenmesi , iv opioidler ile ketorolak veya ketamin verilmesi sayılabilir. Bir ilacın doz bağımlı yan etkileri tek veya kombine kullanımdan bağımsızdır (ör. : opioidler bulantı, kusma, idrar retansiyonu veya kaşıntıya neden olabilirken lokal anestezikler motor blok oluşturabilirler) . Opioidlerin oral kullanımda NSAİ ilaçlarla ( ör.:  ibuprofen, ketorolak) , COX II inhibitörleri (ör.: selekoksib,rofekoksib,   parekoksib)   ile   veya  asetaminofen   ile   kombinasyonlarının   tek başlarına kullanımlarına üstünlüğü henüz kanıtlanamamıştır. NSAİ ilaçların, COX II inhibitörlerinin ve asetaminofenin sistemik kullanımda opioidlerin dozunu azaltıcı etkileri olduğu düşünülmektedir.

Perioperatif analjezi sağlamak için iki farklı yoldan verilen ilaçlar tek yola kıyasla daha etkindirler.

Örnek olarak:

1.Epidural veya intratekal opioidlerle iv, im, oral, transdermal veya subkutan analjezik kombinasyonu

2.iv opioidlerle NSAİ ilaçların, COX II inhibitörlerinin veya asetaminofenin kombinasyonu sayılabilir.

Sonuç olarak mümkün oldukça multimodal ağrı tedavisi planlanmalıdır (ek-2).

Kontrendike olmadığı sürece , tüm hastalara :

1.Belirli saat aralıkları ile NSAİ ilaçlar, COX II inhibitörleri veya asetaminofen oral verilmeli

2.Lokal anesteziklerle rejyonel blok değerlendirilmeli

3.Doz ayarlaması yan etki riskini azaltırken analjezik etkinliği arttıracak şekilde yapılmalı

4.İlaç, doz, veriliş yolu ve tedavi süresi hastaya özgün planlanmalıdır. Ek-3’ de cerrahi girişimlere özgün multimodal reçetele örnekleri verilmiştir.

H.Özel Hasta Gruplarında Postoperatif Analjezi

Bazı hasta grupları yetersiz ağrı tedavisi açısından risk altındadırlar ve ek analjeziye ihtiyaç duyarlar.

Genetik ve cinsiyetin ağrı deneyimini ve analjezik tedaviye yanıtı etkilediği düşünülmektedir. Ek olarak ırk, etnik köken, cinsiyeti ve sosyoekonomik  statü  hastanın  ağrı tedavisine erişimini ve  sağlıkçılar tarafından ağrının değerlendirilmesini etkiler.

1. Pediyatrik Hastalar

Yenidoğanlarda ve çocuklarda ağrının biyopsikolojik içeriği özellikle önemlidir. Bu yaş grubu gelişimsel farklılıklar gösterir ve ağrıyı farklı alıgılar , farklı ifade eder ve ağrı tedavisine farklı yanıt verirler.

Yenidoğan ve çocuklarda ağrının emosyonel komponenti özellikle ağır basar. Ailenin yanlarında olmaması, güvensizlik hissi ve tanımadık çevre cerrahi yara kadar rahatsız edici olabilir. Çocukların injeksiyon korkusu im veya diğer invaziv yöntemleri kullanılmaz kılar. İnjeksiyon öncesi topikal analjezik yöntemler bile bu korkuyu azaltamayabilir. Çocuklarda kullanılan pekçok yöntem erişkinler ile aynı olmasına rağmen bazı yöntemler çocuklarda daha sık kullanılır( kaudal blok gibi).

Çocuklarda analjezik tedavi yaşa, kiloya, eşlik eden hastalıklara göre planlanmalıdır ve kontrendike olmadıkça multimodal tedavi uygulanmalıdır. Ağrının emosyonel unsuru önemsenmelidir.

Sedatifler, lokal anestezikler ve analjezikler ağrılı girişimler için uygun analjezi idamesinin önemli parçalarıdırlar. Sedatiflerle analjeziklerin sinerjik etkileri nedeni ile uygun monitorizasyon zorunludur (ek-1).

2. Geriyatrik Hastalar

Geriyatrik hastalar artrit ve kanser nedeni ile sıkça cerrahi müdahale geçirirler. Bu hasta grubu müdahale edilmemiş ağrıya daha duyarlıdır ve ağrıdan daha çoz zarar görür. Yine bu hasta grubu ağrıyı gençlerden farklı ifade ederler ve uygun tedaviyi her zaman uygun talep edemeyebilirler.

Değişmiş metabolizmaları nedeniyle, ilaç dağılımları , etkileri ve atılımları değişmiştir ve bu nedenle doz ayarlanması gereklidir. Bu hastalara genelde daha düşük dozlarda analjezik tedavi uygulanır. Bununla beraber bu hastalarda ağrının yetersiz tedavisi ile sık karşılaşır.

Geriyatrik hasta grubunda ağrı değerlendirmesi hastanın kognitif fonksiyonlarına uygun olmalıdır ve bu hastaların genç hastalardan farklı cevaplar verebilecekleri unutulmamalıdır. Bu hasta grubunda yakın takip eşliğinde analjezik dozları titre edilerek arttırılmalı ve böylece yan etki oluşmadan etkin tedavi uygulanmalıdır.

3.  Diğer Hasta Grupları

Yoğun bakım hastaları, kognitif fonksiyon bozukluğu olan hastalar (Ör: Alzheimer hastaları)

, kommünikasyon zorluğu olan hastalar (kültürel veya dil engeline bağlı) perioperatif ağrı tedavisi açısından özellikli gruplardır. Etkin analjezi için gereken ilaç dozunu azaltan yöntemler (ör: rejyonel analjezi, multimodal analjezi)  bu hasta gruplarında tercih edilmelidirler. Kognitif fonksiyon bozukluğu olan hastalarda hastanın da etkin olarak katılması gereken yöntemler (HKA gibi) tercih edilmemelidir. Bu hasta grubu için uygun bir ağrı değerlendirme metodu henüz kabul edilmemiştir. Bu hastalarda diğer nedenler ekarte edildikten sonra yükselmiş kan basıncı, kalp hızı veya ajitasyon ağrı göstergesi olarak kabul edilebilir.

REFERANSLAR

1.An Update Report by the american Society of Anesthesiologists Task Force on Acute Pain Management: Practice Guidelines for Acute Pain Management  in  the Perioperative Setting. Anesthesiology 2004; 100: 1573-81

2.    N. Süleyman Özyalçın. Akut Ağrı. p 37-58. Güneş kitabevi 2005

3.    Jeffrey A. Grass . Patient-Controlled Analgesia. Anesth Analg 2005;101: S44-61

4.Eugene R. Viscusi. Emerging Techniques in the Management of Acute Pain : Epidural analgesia. Anesth Analg 2005;101:S23-29

5.Lynn M. Broadman . Anticoagulation and Regional Anesthesia. The American Society of Anesthesiologists vol. 33 Chapter 4.

6.Paul F. White. The Changing Role of Non-Opioid Analgesic Techniques in the Management of Postoperative Pain. Anesth Analg 2005; 101: S5-22

7.Gary R. Strichartz, Charles B. Berde Miller’s Anesthesia p 586 Ed. Ronald D. Miller. Churchill Livingstone , Philadelphia, 2005

8.Navil F. Sethna Pediatric Postoperative Pain Management. p 485-518 Eds F. Michael Ferrante, timothy R. VadeBoncouer. Churchill Livingstone, New York,1993.

EK-1: Pediatrik Ağrı Tedavisi

Çocuklarda analjezik uygulanırken uyulması gereken 4 temel kural vardır:

1.Hastanın ağrı düzeyine göre basamak sistemi ile ilaç seçilmeli,

2. Saatinde ilaç verilmeli,

3.Mümkün olduğunca oral yol tercih edilmeli,

4.Her çocuk için özel ilaç seçilmelidir.

1  - Pediatrik Postoperatif Ağrı Tedavi Stratejisi:

Hafif Şiddette Ağrı:

NSAİD

Orta  Şiddette  Ağrı:

NSAİD

NSAİD ve opioid kombinasyonu

İV opioidler (sürekli infüzyon şeklinde, PCA , sabit intervallerle opioid uygulaması)

Rejyonel anestezi teknikleri

Şiddetli Ağrı :

İV opioid

Rejyonel anestezi teknikleri

2  - Preemptif Ağrı Kontrolü:

Preemptif ağrı kontrolü, cerrahi işlemden önce uygulanan rejyonel veya sistemik analjezikler yoluyla postoperatif ağrının önlenmesi temeline dayanmaktadır. Sistemik analjeziklerle ağrı tedavisine başlanması, operasyon sırasında rejyonel tekniklerin, opiodlerin uygulanmasıyla çocuğun operasyondan ağrısız uyanması sağlanır

3  - Sistemik Analjezikler:

Ketamin: İv olarak 0,5 - 1 mg/kg dozlarda 3-5 dakikada bir tekrarlanabilmektedir. Sedasyon ve analjezide tercih edilen bir ajan olmasına rağmen sekresyonları arttırıcı özelliği unutulmamalıdır.

Nonopioid Analjezikler : Bu grup ilaçlar hafif ile orta şiddetli ağrı kontrolünde ve opioidlere ek olarak kullanılabilir.

po: oral, pr: rektal

Opioidler : Çocuklarda şiddetli ağrının tedavisinde çok önemli yere sahiptirler. Postoperatif ağrı tedavisinde her yaş grubunda kullanılabilirler. İntramüsküler, intravenöz subkutan kullanımı mümkündür. Oral uygulama geç etki, postoperatif alım güçlüğü, bulantı kusma gibi sebeplerle tercih edilmez. Ancak orta ve şiddetli ağrıların bazılarında ise  iv  yola alternatif olarak transdermal ve transmukozal yol denenebilir. Yine epidural ve intratekal yoldan uygulanması da geniş ve uzun süreli analjezi sağlamakla beraber solunum depresyonu gibi yan etkiler bakımından yakın monitorizasyon gerektirmektedir.

4  - PCA:

İv PCA ile ilgili tecrübelerin az olmasına rağmen yapılan çalışmalar PCA’nın tercih edilen bir yöntem olduğunu göstermektedir. PCA kullanımı yaş, zihinsel gelişim gibi faktörlerle sınırlanmıştır. 7 yaşından itibaren kullanılabilmektedir. Ancak ilaç dozları, kilitli kalma zamanı ve özellikle infüzyon koymama konusu dikkat edilecek konulardır

5  - Rejyonel Bloklar:

Erişkinlerde kullanılan rejyonel tekniklerin tümü pediatrik olgularda da kullanılabilir.Ancak kooperasyon güçlüğü, çocuğun yaşadığı  korku ve  endişeler , pozisyon ve işlem ile ilgili güçlükler nedeniyle uzun yıllar yaygınlaşmamıştır. Yöntem seçiminde cerrahinin yeri ve türü önemlidir.

Kaudal Blok: Pediatrik olgularda en çok tercih edilen blok türüdür.Alt karın, perine, ve alt ekstremite cerrahilerinde etkinliği yüksektir. Kaudal girişimlerin yan etkileri olarak kullanılan ajana bağlı olarak bulantı kusma, motor güçsüzlük, üriner retansiyon, dural ponksiyon görülebilir.

Epidural Blok: Torasik, abdominal, perineal ve alt ekstremite travma ve cerrahilerinden sonra yeterli analjezi sağlar. Kateterin yerleşim yeri cerrahi işlemin yeri, seçilen analjezik ilaç ve anestezistin deneyimine göre değişir. Kateterin yerinden çıkması ve enfeksiyon riski daha yüksek oluğu için yakın takip gerekmektedir.

6  - Periferik Bloklar:

İlioinguinal ve iliohipogastrik sinirlerin blokları inguinal herniotomi, varikosel ve orşiopeksi gibi operasyonların ardından ağrı tedavisi için etkin yöntemlerdir.

Penil Sinir Bloğu: Sünnet, hipospadias gibi girişimler sonrasında postoperatif analjezi için kullanılabilmektedir.

7  - Yaraya Lokal Anestezik İnfiltrasyonu:

Travmaya bağlı cilt laserasyonlarının sütüre edilmeden önce veya farklı cerrahi girişimlerden sonra postoperatif analjezi amacı ile kesi yerine uygulanabilir.

Sinir Bloklarında Kullanılan İlaç Dozları

REFERANSLAR:

1.N. Süleyman Özyalçın. Akut Ağrı. p 37-58. Güneş kitabevi 2005

2.Navil F. Sethna Pediatric Postoperative Pain Management. p 485-518 Eds F. Michael Ferrante, timothy R. VadeBoncouer. Churchill Livingstone, New York,1993.

EK-2: Ağrı Tedavi Teknikleri ve İlaçlar

epi: epidural, it: intratekal, po: oral, sk: subkutan, im: intramüsküler, iv: intravenöz, r:

rektal, tk: transkutan

Paul F. White The Changing Role of non-Opioid Analgesic Techniques in the Management of Postoperative Pain. Aneth analg 2005; 101: S5-22