COVID-19 VE PNÖMOTORAKS: OLGU SERİSİ
Erbil Türksal, Esra Özayar, Merve Sarıyıldız, Aysun Kurtay
Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi
Giriş:
COVID-19 ilişkili ARDS kaynaklı pnömotoraks kritik hastalarda YBÜ takip ve tedavisini karmaşıklaştırmaktadır. Çalışmada pandemi YBÜ‘de tedavileri sürerken pnömotoraks gelişen 7 olgu sunulacaktır. COVID-19 ilişkili ARDS kaynaklı pnömotoraks gelişen hastaların klinik seyri ve sonlanımlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.
Olgu: Pnömotoraks gelişen 7 hastanın yaşları 46-76 arasındaydı ve 6’sı erkekti. Hastaların biri HFNO ile diğerleri ise entübe-MV desteğinde iken pnömotoraks gelişti. Bu hastaların 5’inin ilk yatış akciğer BT’sinde yaygın buzlu cam görüntüsü, 3’ünde atelektatik-fibrotik bantlar, 2’sine amfiematöz değişiklikler mevcut iken, bir hastada ise normal BT bulguları mevcuttu. Entübe olan hastalar pnömotoraks geliştiğinde PEEP değerleri 10-14 cmH2O arasındaydı. Pnömotorakstan hemen sonraki AKG’da pH:7.28-7.50, PO2:55-104mmHg, PCO2:34-78mmHg, SaO2:86-91% arasında değişirken; P/F oranları ise 57-97 arasındaydı. Hastaların birinde pnömotoraks bilateraldi ve yalnızca bu hastada pnömotoraks sonrası hipotansiyon(MAP<60mmHg) gözlendi ve noradrenalin infüzyonu açıldı. YBÜ yatışlarının 11 ile 56 gün sonrasında, pnömotoraks geliştikten ise 3 ile 40 gün içinde hastaların tamamında mortalite gerçekleşti (Tablo-1).
Tartışma ve Sonuç: Yüksek basınçlar ile ventilasyon gerektiren ARDS hastalarında barotravma görülme ihtimali yüksektir. Özellikle subplevral konsolidasyon gösteren COVID-19 ilişkili ARDS hastalarında ise tedavileri için gerekli yüksek basınçlı mekanik ventilatör ayarları da göz önünde bulundurulduğunda barotravma gelişme ihtimalinin daha da yükselebileceğini düşünmekteyiz.
|