Yarık Dudak Onarımı Yapılan Treacher-Collins Sendromlu Hastada Anestezi Yönetimi
Özge Özen, Görkem Usta, Elif Kılıç Çakmak, Aysun Ankay Yılbaş, Özgür Canbay
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon A.B.D.
Giriş:
Treacher-Collins Sendromu (TCS); eksternal kulak yapılarının yokluğu, orta kulak kemiklerinin malformasyonu, işitme kaybı, mandibula/zigomatik kemik hipoplazisi, yarık damak/dudak ile karakterize bir kraniyofasyal gelişim bozukluğudur(1). Olgu sunumumuzda, yarık dudak onarımı yapılan TCS tanılı hastamızın perioperatif yönetimini tartışmayı amaçladık.
Olgu: TCS tanılı 4 aylık yarık dudak onarımı için başvuran hastanın preoperatif değerlendirmesinde retromikrognati, frontal bossing, belirgin burun kökü, hipertelorizm, sol gözde proptozis, sağ dudak yarığı, bilateral mikrotia, atrezik dış kulak, makrostomi ve uyurken horlama şikayeti mevcuttu. Zor havayolu hazırlığı yapıldı, olası bir CICO (entübe edilemez, oksijenize edilemez) durumuna karşı KBB cerrahi ekibine haber verildi. Sorunsuz inhalasyon indüksiyonunu takiben çift-el maske ventilasyonu rahattı. Yeterli anestezi derinliği sağlandıktan sonra hasta Glideskop LoProS2 ile ilk denemede sorunsuz entübe edildi (krikoid basıyla Cormach-Lehane 3). Cerrahi komplikasyonsuz tamamlandı. Uygun havayolu hazırlığı eşliğinde, hastaya yüksek akımlı nemlendirilmiş nazal oksijen bağlanmış iken, end-tidal sevofluran %0,3 olduğunda sugammadeks ile nöromüsküler blokaj çevrildi ve hasta ekstübe edildi. Dili büyük olan ve havayolunu kapatan hasta oturur pozisyona alındı, dil dikişi konuldu. Hastaya nebülize adrenalin uygulandı. Hasta oksijen maskesiyle vitalleri stabil şekilde pediatrik yoğun bakım ünitesine (YBÜ) transfer edildi.
Postoperatif 1. günde solunumsal nedenli kardiyopulmoner arrest olan hasta, balon-valf-maskeyle ventile edildi ve 1 siklus kardiyopulmoner resüsitasyon sonrası spontan dolaşım ve solunum döndü. Büyük dil nedeniyle üst havayolu obstrüksiyonu riski devam ettiği için elektif trakeotomi açıldı. Postoperatif 2. günde mekanik ventilatörden ayrıldı ve 5. gün eve taburcu edildi.
Tartışma ve Sonuç: TCS hastalarında zor maske ventilasyonu ve zor entübasyon riski yüksektir. Bizim hastamızda maske ventilasyonu ve endotrakeal entübasyon başarılı olmasına rağmen ekstübasyon sonrasında yüksek akımlı nazal oksijen cihazına ihtiyaç duyulmuştur. Yarık dudak onarımı sonrası ağız açıklığının daralmasıyla mevcut retromikrognati ve makroglossi hastanın havayolu açıklığını sağlamasını daha da zorlaştırmıştır ve postoperatif arreste zemin hazırlamıştır. Özellikle havayolu cerrahisi uygulanan pediatrik TCS hastalarında yalnızca intraoperatif değil, erken postoperatif dönemde de havayolu kontrolünün zor olabileceği akılda tutulmalıdır.
|