Direkt Laringoskopinin Optik Sinir Kılıf Çapı/ Göz Küresi Transvers Çapı İndeksi Üzerine Etkisi
Ezgi Özkoç Büyükakkuş, Başak Akça, Aysun Ankay Yılbaş, Oğuz Kuşçu, Banu Kılıçaslan
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi
Giriş:
Direkt laringoskopi (DL), larinks patolojilerini görüntülemek, teşhis etmek ve tedavi etmek için en sık uygulanan prosedürdür. Direkt laringoskopi için en çok tercih edilen pozisyon koklama pozisyonudur. Bu pozisyon kafa içi basıncını (İKB) etkileyebilir. İKB'deki artış ise, merkezi sinir sisteminde sekonder hasara yol açabilir.
Gereç ve Yöntem: Hacettepe Üniversitesi Hastanesi Etik Kurulu onamı alınmasını takiben DL yapılan 59 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların ultrasonografik optik sinir kılıf çapı/göz küresi transvers çap (OSKÇ/GKTÇ) ölçümleri (Resim 1) ve hemodinamik parametreleri belirlenen zaman dilimlerinde (T0: indüksiyondan hemen sonra, T1: entübasyondan 10 dakika sonra, T2: direkt laringoskopun yerleştirilmesinden 10 dakika sonra, T3: direkt laringoskopun çıkarılmasından ve hasta supin pozisyona alındıktan 10 dakika sonrası) kaydedilerek parametrelerdeki değişim istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: OSKÇ ölçümlerinde zaman içinde istatistiksel olarak anlamlı değişiklik gösterilmiştir (p<0,001). GKTÇ düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. T1-T3'te OSKÇ ile OSKÇ/GKTÇ oranı arasında bir korelasyon olduğu gösterilmiştir. OSKÇ ve OSKÇ/GKTÇ’nin bazal ölçümlere göre artış gösterdiği ve vaka sonunda bazal değerlerin üstünde olduğu görülmüştür (Tablo 1).
Yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi, işlemin toplam süresi ve entübasyon ile direkt laringoskopun yerleştirilmesi arasındaki süre ile OSKÇ, GKTÇ ve OSKÇ/GKTÇ ölçümlerindeki değişim açısından istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (p> 0,0083).
Tartışma ve Sonuç: Direkt laringoskopi sırasında OSKÇ, GKTÇ ve OSKÇ /GKTÇ oranlarının sonografik ölçümünün, intrakraniyal hipertansiyon açısından noninvaziv bir monitörizasyon olarak kullanılabileceği ve özellikle İKB artışı açısından riskli hastalarda işlem sırasında yakın monitörizasyonla erken dönemde müdahale etme olanağının sağlanabileceği düşünülmektedir.
|