Geri Planda Kalmış Başarısız Weaning Sebebi; İntraabdominal Kitle
Özde Yakışır Kurt, Ahmet Sari, Osman Ekinci
Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği
Giriş: Karın içi yer kaplayan asit, tümör gibi oluşumların hacmi arttıkça intraabdominal basınç(İAB) artar(1). İAB artışı hem doğrudan hem de diyafragmanın yükselmesine neden olarak intratorasik basınç(İTB) artışına yol açar. Bu durum akciğer parankiminde kompresyona ve atelektaziye neden olur, dinamik kompliyans azalır ve sonuçta ventilasyon-perfüzyon dengesi bozulur(2).
Olgu: 58 yaşında kadın hasta bilinen diyabet, hipertansiyon, konjestif kalp yetmezliği tanıları olan hasta dispne şikayetiyle acil servise başvurmuş. Vitalleri; TA:220/120 mmHg KTA:112 atım/dk Spo2:92 solunum sayısı:40/dk, abdominal solunum paterni olan hasta noninvaziv mekanik ventilasyon(NIMV) desteğine alınmış. Solunum eforu kötüleşen hasta entübe edilmiş. Hasta hipertansif akciğer ödemi tanısıyla yoğun bakım ünitemize kabul edildi. Laboratuvar incelemelerinde pro-BNP: 3222, yapılan EKO’sunda EF:%20 olarak değerlendirildi. Tedavisi düzenlenen hasta, klinik olarak 48 saat içinde düzeldi. Başarılı spontan solunum denemeleri sonrası 5 gün arayla iki defa extübe edilen hasta, her ikisinde de yarım saat içinde reentübe edildi. Yapılan görüntülemelerde; batın içerisinde önemli yer kaplayan 27x22cm’lik kistik oluşumu izlendi. Hipertansiyon ve kalp yetmezliğine bağlı akciğer patolojisi düzeltilmesine rağmen mekanik ventilatörden(MV) ayrılamayan hastaya abdominal kitleye bağlı distansiyonun giderilmesi için operasyon planlandı. Kadın hastalıkları ve doğum ekibi tarafından kistektomi yapılan hasta postoperatif 12. saatinde extübe edildi. Postoperatif 3. gün takip amaçlı dahiliye servisine çıkarıldı.
Tartışma ve Sonuç: Başarısız weaning MV süresini, YB yatış süresini, trakeostomi ihtiyacını, morbidite ve mortaliteyi arttırır(3). Mekanik ventilatör desteğindeki hastalarda weaning planlanmadan önce bazı ön koşulların sağlanması gerekmektedir. Bunlardan bazıları; yeterli hemoglobin düzeyi, kardiyovasküler stabilite, uygun PaO2/FiO2 oranı yanında önemli kriterlerinden biri de solunum yetersizliğine yol açan durumun gerilemesi veya düzelmesidir(4). Yaşlı ve özellikle kalp ve akciğerlere bağlı komorbiditeleri olan hastaların MV’den ayrılması daha zor olmaktadır(5).Olgumuzda olduğu gibi bu patolojilerin daha da kötü hale gelmesine neden olabilecek intraabdominal patolojilerin göz ardı edilmemesinin re-entübasyonun engellenmesi açısından önemli olduğu kanısındayız.
|