Yoğun Bakımda Sedasyon Uygulamasında Deksmedetomidin İle Deksmedetomidin ve Magnezyum Kombinasyonunun Etkinliklerinin Karşılaştırılması; Prospektif Randomize Kontrollü Çalışma
Fatih Karakaş, Veysel Erten, Nazim Doğan
Atatürk Üniversitesi
Giriş: Yoğun bakım üniteleri, çoklu travma hastalarından postoperatif bakım gerektiren hastalara kadar çeşitli hasta gruplarını kapsamaktadır. Organ destek sistemleriyle öne çıkan yoğun bakım üniteleri, solunum yetmezliğinde mekanik ventilasyon desteği ile hayat kurtarıcı olabilmektedir (1). Tedavi protokollerinin yanında anksiyete ve ajitasyon düzeylerinin minimalize edilmesi ve hastaların bu sürece uyumlarının artırılması için sedasyon uygulanması, tedavi protokollerinin önemli bir parçasını oluşturmaktadır (2). Bu çalışmanın primer amacı yoğun bakım ünitesindeki dahili ve cerrahi nedenli solunum yetersizliği sonucu mekanik ventilasyon desteği alan hastalarda deksmedetomidin ve deksmedetomidine eklenmiş magnezyum ile sedasyon uygulanmasının subjektif klinik sedasyon ile korelasyonunun değerlendirilmesi ve sekonder amacı ise objektif bir bulgu olarak plazma kortizol düzeylerinin her iki grupta karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Kurulundan 25.02.2022 tarih ve 2200064609 sayılı cerrahi kurul onayı, yerel etik kurul komitesinden B.30.2ATA.0.01.00/297 sayılı etik kurul onayı alınarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya solunum yetersizliği sonucu mekanik ventilasyon desteği almak zorunda kalan erkek ve kadın toplam 50 hasta dahil edilmiştir. Çalışmaya mekanik ventilasyon uyumunu artıracak ancak derin sedasyon gerektirmeyecek, istenildiğinde hızlıca tekrar uyandırılabilir hastalar tercih edilmiştir. Hastaların sedasyon düzeyleri MASS, SAS ve RSS skorları ile yoğun bakım yatışlarında kaydedilmiş ve eş zamanlı GKS skorları da kayıt altına alınmıştır. Hastaların eş zamanlı olarak çalışmaya dahil edildikleri süre boyunca SpO2, kalp tepe atımı (KTA), non-invaziv arterial basınçları (sistolik arter basıncı, diyastolik arter basıncı, ortalama arter basıncı) kaydedilmiştir.
Bulgular: Sedasyon derinliğinin değerlendirilmesinde kullanılan sübjektif sklalardan GKS, RSS, MAAS ve SAS skorları arasında da anlamlı fark izlenmemiştir. Motor Aktivite skala skorunda Gruplar arasında bazal değerde anlamlı fark izlenmiştir. (p=0,030). Objektif olarak stres düzeyini ve sedasyon düzeyini değerlendireceği düşünülen kortizol seviyelerinde ise çalışmanın sekonder sonucu olarak değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmemiştir.
Tartışma ve Sonuç: Bu bulgulara göre klinikte hedeflenen ve istenen sedasyon düzeylerinin yakalanmasında ve hastaların yoğun bakım mekanik ventilasyon uyumlarının artırılmasında deksmedetomidine eklenen magnezyum yeterli sedasyon sağlasa bile istatistiksel anlamlı fark oluşturmamaktadır.
|