ASETAMİNOFEN NEFROTOKSİSİTESİNDE THYMOQUİNONE KULLANIMI
İÖ.AYCAN
1, O.TOKGÖZ
1, A.TÜFEK
1, F.ÇELİK
1, A.GÜZEL
1, O.EVLİYAOĞLU
2, U.ALABALIK
3, H.TURGUT
4
DİCLE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ ANESTEZİYOLOJİ VE REANİMASYON ABD 1
DİCLE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ BİYOKİMYA ABD 2
DİCLE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ PATOLOJİ ABD 3
DİYARBAKIR KADIN HASTALIKLARI VE DOĞUM HASTANESİ ANESTEZİYOLOJİ VE REANİMASYON BÖLÜMÜ 4
Thymoquinone (TQ) nigella sativa (çörek otu)bitkisinin tohumlarından elde edilen bitkisel bir yağdır. Çeşitli çalışmalardaTQ’nin doksorubisin, karbon tetraklorid, sisplatin gibi oksidatif hasar oluşturanajanlara karşı koruyucu etkinliği gösterilmiştir. Çalışmamızda asetaminofen (APAP)maruziyeti sonrasında intraperitoneal yol ile verilen Thymoquinone’nun (TQ)APAP’a bağlı renal toksisitenin tedavisinde etkinliğinin araştırılmasıamaçlandı.
Çalışmamızda her grupta10 adet rat olacak şekilde 4 grup oluşturuldu. Kontrol grubu ratlara herhangibir ilaç uygulanmadı. TQ grubuna tek doz 10 mg/kg intraperitoneal olarak, APAPgrubuna 500 mg/kg intraperitoneal asetaminofen tek doz uygulandı. TQ+APAPgrubuna ise her iki ajan diğer gruplardakine benzer şekilde bir saat ara ile uygulandı.24. Saatte tüm ratlar sakrifiye edildi. Alınan kan örneklerinde; üre, kreatinin, ve nitrit oksit (NO) düzeyleriile böbrek dokusunda malondialdehid (MDA) aktivitesi incelendi. Alınan dokuörneklerinde ise histopatolojik inceleme yapılarak organ hasarı skorlamasıyapıldı.
Kontrol grubu ilekarşılaştırıldığında üre ve kreatinin değerleri APAP grubunda anlamlı olarakyüksek bulundu (p<0.003). APAP+TQ grubundaki ortalama üre kreatinin düzeyleri de APAP grubundananlamlı olarak düşük bulundu (p<0.01). serum NO aktivitesi ile doku MDA düzeyleri APAP grubunda kontrolgrubundan yüksek bulundu (p≤0.002). APAP+TQ grubunda ise APAP grubuna gore NOaktivitesi ve doku MDA düzeyleri anlamlı olarak düşük bulundu (p≤0.03). Histopatolojikincelemede TQ grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05).APAP grubunda ise kontrol grubuna göre anlamlı değişiklik olduğu görüldü (p≤0,001). APAP+TQ grubunda ise APAP grubuna göredaha düşük skorlar bulunurken (p≤0.001), kontrol grubuna göre daha yüksek organhasarı skoru tespit edildi (p≤0.001).
Çalışmamızın sonuçlarıdeğerlendirildiğinde APAP ile indüklenen nefrotoksisitede TQ’nun tedavi edicirolü olabilir. Yapılacak yeni çalışmalarla bu bulguların desteklenmesigerekmektedir.
|