POSTOPERATİF ANESTEZİ BAKIM ÜNİTESİNDE GÖRÜLEN REZİDÜEL NÖROMUSKÜLER BLOK ORANLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ
G.OĞUZ
1, S.ÜNVER
1, OE.SOLMAZ
1, G.AÇIKGÖZ
1, Yİ.TUNÇEL
1
DR AY ANKARA ONKOLOJİ EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ 1
Anestezi indüksiyonu ve idamesinde yaygın olarak kullanılan nöromüsküler bloke edici ajanlara bağlı postoperatif rezidüel kürarizasyon, birçok merkezde hala yüksek oranda bildirilmektedir. Rezidüel blok etkisini değerlendirmek için nöromusküler monitörizasyon (TOF) nadir olarak kullanılırken, sıklıkla klinik gözlemlere göre karar verilmektedir. Yapılan çalışmalar anestezi sonrası yeterli solunum ve faringeal reflekslerin varlığı için TOF oranının ≥0.9 olması gerektiğini göstermektedir.
Bu çalışmada, cerrahi sonrası postoperatif anestezi bakım ünitesine getirilen hastalarda TOF ile ölçülen rezidüel nöromusküler bloğun demografik özellikler ve klinik testlerle ilişkisi araştırıldı.
Çalışmaya orta etkili kas gevşetici ile anestezi uygulanan ASA I-III 128 hasta dahil edildi. Postoperatif anestezi bakım ünitesine getirilen hastalara ulnar sinir monitörizasyonu uygulanarak TOF değerleri ölçüldü. 50 mA ile yapılan ardışık 5 ölçümden en düşük ve en yüksek değerler çıkarılarak kalan üç değerin ortalaması alındı. Aynı zamanda 5 sn süreli baş kaldırabilme, göz açma, el sıkma ve dil çıkarabilme özellikleri de değerlendirildi. Demografik parametreler, solunum desteği veya ek antikolinesteraz ihtiyacı kaydedildi.
Postoperatif ölçülen TOF değerleri %18 hastada TOF≤0.7, %32.8 TOF=0.7-0.9, %49.2 ise TOF≥0.9 olarak bulundu. TOF ile ASA ve anestezi süresi arasında zayıf derecede negatif, baş kaldırabilme ve el sıkma arasında ise zayıf derecede pozitif korelasyon saptandı. Yaş, cinsiyet ve son dozdan sonra geçen zaman ile korelasyon gözlenmedi. El sıkma, göz açma, dil çıkarabilme ve başını kaldırabilme oranları sırasıyla % 93, %97.7, %95.3 ve %78.9 olarak bulundu. Beş sn süreyle başını kaldırabilen 101 hastanın 45’inde TOF≤0.9’du.
Bu çalışmada, modern postoperatif anestezi bakım ünitelerinde bile rezidüel nöromüsküler bloğun hala yüksek oranda izlenebileceğini gösterdik. Klinik testlerle yapılan değerlendirme rezidüel bloğu göstermede yetersiz olup, postoperatif morbiditeyi arttırarak derlenme süresini uzatabilir. Hasta güvenliğinin sağlanabilmesi için nöromusküler monitörizasyonun daha sık kullanılması gerektiğini düşünüyoruz.
|