TEK AKCİĞER VENTİLASYONUNDA YENİDEN KAZANMA MANEVRASININ ETKİLERİ
N.ÇAKAR
1, M.ŞENTÜRK
2, Z.SUNGUR
2, M.ORHANSUNGUR
2, AE.ÇAMCI
2, M.KILIÇ
2, K.AKPİR
2, Ş.DİLEGE
3
İ.Ü.İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ ANESTEZİYOLOJİ AD 1
İ.Ü.İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ ANESTEZİYOLOJİ AD 2
İ.Ü.İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ GÖĞÜS CERRAHİSİ AD 3
Tek akciğer ventilasyonu (TAV) sırasında oksijenizsyonun bozulması hâlâ önemli bir problem olarak kabul edilmektedir. Aslında ARDS hastalarında oksijenizasyonu düzeltmek için ortaya çıkmış bir yöntem olan “yeniden kazanma (“recruitment”)” manevrasının (RM), genel anestezi alan hastalarda ve TAV’da da etkin olduğu gösterilmiştir. Bu çalışma, bu etkinliğin belirli hastalar ile sınırlı olduğu hipotezi ile planlanmıştır.
Etik kurul izni alındıktan sonra, TAV uygulanacak 54 Göğüs Cerrahisi hastası iki grupta çalışmaya dahil edilmiştir: G1’de TAV başladıktan 10 dakika sonra ventile edilen akciğere 30 saniye süreyle 40 cmH2O basınç ile RM uygulanmış; G2 kontrol grubu olarak incelenmiştir. Tüm hastalardan TAV öncesi (T0); TAV’dan 9 dak. sonra RM öncesi (T1); RM’dan 5 dak. sonra (T2); RM’dan 20 dak. sonra (T3) ve TAV sonrası (T4) arter kan gazı alınmış; oksijenizasyon değerleri ve vital bulgular kaydedilmiştir. İstatistiksel değerlendirmede Student’s t ve “tekrarlayan ölçümler ANOVA” testleri uygulanmış; p<0.05 anlamlı kabul edilmiştir.
İki grup arasında paO2 değerlerinde T2 ve T3’de anlamı farklılıklar bulunmuştur (sırasıyla: 192,7±25,0 vs 155,6±33,3 mmHg ve 198,3±26,6 vs 158,1±32,4 mmHg). Ayrıca G1’de T1 ile T2 ve T3 arasındaki değişimin de anlamlı olduğu görülmüştür (159,7±50,1; 192,7±25,0 ve 198,3±26,6 mmHg). Ancak G1’de T1’deki PaO2 değeri ≥200mHg olan hastalarda (6 hasta), oksijenizasyonda değişim gözlenmemiştir. RM sırasında, 13 hastada SpO2 düşmesi gözlenmiş; kan basıncında değişiklik olmamıştır.
RM, TAV sırasında genel olarak oksijenizasyonu iyileştirdiği bilgisi, çalışmamızda da teyid edilmiştir. Ancak, RM’nın farklı koşullarda oksijenizasyonun bozulmasına bile yol açabileceği de bildirilmiştir. TAV özelinde, RM’nın bazı hastalarda oksijenizasyonu etkilememesi /bozması manevranın uygulandığı akciğerin gereğinden çok şişmesi sonucu, dolaşımın ventile edilmeyen akciğere yönlenmesi ile açıklanabilir. Aynı şekilde, klasik RM’nin aksine olarak TAV sırasında kan basıncının değil de saturasyonun düşmesi de, perfüzyonun önündeki direncin artması yerine, ventile olmayan akciğere yönlenmesine bağlı görülmektedir.
|