SIÇANLARDA, INSÜLIN ILE OLUŞTURULAN HIPOGLISEMI SONUCU GELIŞEN, UZAMIŞ QTC INTERVALI ÜZERINE METOPROLOL, PILOKARPIN VE DILTIAZEM ETKILERININ EKG KAYDI ILE ARAŞTIRILMASI
O.ERBAŞ
1
EGE ÜNİ. TIP FAK. FİZYOLOJİ ABD 1
Yoğun bakım ünitesinde plazma glukoz hedefi 80-110 mg/dl olan intensiv insulin terapisinin, plazma glukoz hedefi 180 mg/dl ve aşağısı olan konvansiyonel insulin terapisine göre mortaliteyi arttırdığı NICE-SUGAR çalışmasında gösterilmiştir. Ancak intensiv insulin terapisinin yoğun bakım hastalarında morbiditeyi azalttığı bilinmektedir.
İntensiv insülin terapisine bağlı artmış mortaliteden, uzamış QTc intervali sonucu gelişen malign ventriküler aritmiler sorumlu tutulmaktadır. Hipoglisemi sırasında ortaya çıkan sempatik yanıt, miyokardiyal aksiyon potansiyeli süresinde ve QTc intervalinde uzamaya neden olur. İnsulinin potasyumu hücre içine kaydırıcı etkisi sonucu oluşan plazma potasyum düşmesi QTc intervalindeki uzamaya katkıda bulunur.
Bu çalışmada amaç metoprolol, pilokarpin ve diltiazem’in, insulin ile oluşturulan hipoglisemide QT-correct (QTc) intervali üzerine etkilerini karşılaştırmaktır.
Çalışmada 24 adet Sprague-Dawley tipi erişkin erkek sıçan kullanıldı. 24 adet normoglisemik sıçana intraperitoneal (İ.P) ketamin(40 mg/kg) ve ksilazin(4 mg/kg) anestezi altında EKG (Biopac MP 30) çekilerek derivasyon(D) I’ de normal QTc intervali saniye(s) belirlendi. QTc hesaplanması için Bazett formülü kullanıldı.
24 sıçana hipoglisemi induksiyonu için 40 İU/kg kristalize insulin uygulandı. 4 gruba ayrılan sıçanlara (n=6) insulin uygulamasından 2,5 saat sonra I.Grup sıçanlara izotonik NaCl, II. Grup sıçanlara 1 mg/ Kg metoprolol, III. Grup sıçanlara 0.8 mg/Kg pilokarpin, IV. Grup sıçanlara 1 mg/Kg diltiazem i.p uygulandı.
İnsulin uygulanmasından 3 saat sonra, 4 gruptaki sıçanların tümüne kuyruktan stick aracılıklı kan şeker ölçümü yapıldı. 40 mg/dl hipoglisemi sınırı olarak belirlendi. Bu değerin altındaki hipoglisemik sıçanlara, anestezi altında EKG çekilerek derivasyon(D) I’ de QTc intervali hasaplandı ve ilaçların QTc üzerine etkileri yorumlandı.
İzotonik verilen I. Grup hipoglisemik sıçanlarda QTc intervali (0.143 ± 0.01 s), normoglisemik sıçanlara göre (0.123 ± 0.009 s) anlamlı (p< 0.05) uzamış olarak bulundu.
Metoprolol verilen II. Grup hipoglisemik sıçanlarda QTc intervali (0.121 ± 0.004 s), pilokarpin verilen III. Grup hipoglisemik sıçanlarda QTc intervali (0.116 ± 0.002 s), diltiazem verilen IV. Grup hipoglisemik sıçanlarda QTc intervali (0.129 ± 0.001 s) olarak bulundu.
Metoprolol, pilokarpin ve diltiazem verilen II, III, IV. Gruptaki hipoglisemik sıçanların QTc intervalleri, izotonik verilen I. Grup hipoglisemik sıçanlara (0.143 ± 0.01 s) göre anlamlı (p<0.05)kısalmıştır.
İnsulin ile oluşturulan hipoglisemi QTc intervalinde uzama oluşturmuktadır. Pilokarpinde en belirgin olmak üzere metoprolol ve diltiazem, hipoglisemiye bağlı gelişen QTc intervalindeki uzamayı önlemişlerdir. Bu ilaçların profilaktik kullanımı özellikle intensiv insulin terapisine ihtiyaç duyan hastalarda mortaliteyi azaltma açısından ümit verici olabilir.
|