KORONER SİNÜS VENÖZ OKSİJEN VE KARBONDİOKSİT DÜZEYLERİ İLE KARDİAK KONTRAKTİLİTE İLİŞKİSİ
A.KARARMAZ
1
BAYINDIR HASTANESİ İÇERENKÖY 1
Daha önce yaptığımız çalışmada koroner sinüs oksijen satürasyonu ile kardiak kontraktilite arasında korelasyon olmadığını bulmuştuk. Myokardial oksijen tüketimi arttığında veya kan akımı azaldığında venöz karbondioksit miktarı artar. Oksijen tüketiminin karbondioksit üretimi ile birlikte kullanılması ile doku oksijenizasyonu hakkında daha doğru yorumlar yapılabilir. Çalışmamızda koroner sinüs venöz oksijen satürasyonu (ScvO2) ve karbondioksit parsiyel basıncının (PcvCO2) birlikte değerlendirilmesi ile koroner kan akımının yeterliliğinin dolaylı bir göstergesi olan kardiak kontraktilite arasındaki ilişkiyi araştırmayı planladık.
CABG planlanan 20 olgu çalışmaya dahi edildi. Bütün olgulara koroner sinüs kateteri yerleştirildi ve transözofagial ekokardiografi (TEE) ile yeri doğrulandı. Koroner sinüs kateteri ilk yerleştirildiğinde (T1), pompadan çıkmadan hemen önce (T2) ve pompadan çıktıktan sonra (T3) arteriyel ve koroner sinüsten alınan venöz kandan kan gazı çalışıldı. Örneklemeler ile eş zamanlı olarak TEE ile kardiak kontraktilite değerlendirildi ve ejeksiyon fraksiyonu (EF) (M-mod, Teichholz metodu ile) ölçüldü. Pompadan çıkışta inotrop gerekliliği ve dozları kaydedildi.
T1, T2 ve T3 zamanları için EF değerleri 41,2±12,5; 43,1±7,6 ve 40,08±8,2 oldu. T2 zamanında EF değeri diğer iki değerden anlamlı olarak yüksekti (p<0,05). Pompadan çıkışta 10 (%50) olguda dopamin kullanıldı ve ortalama doz 8,6±5,2 µg/kg/dk idi. Venoarteriyel karbondioksit farkının arteriyovenöz oksijen farkına oranı (PcvCO2-PaCO2)/(SaO2-ScvO2) ile EF değerleri arasında anlamlı korelasyon mevcuttu (p<0.05).
Koroner sinüs venöz kan oksijen satürasyonu ile birlikte karbondioksit miktarının da değerlendirilmesi ile kardiak kontraktilite hakkında daha doğru yorum yapılabileceğini düşünüyoruz.
|