Simülatörde zor havayolu senaryosunda iki farklı fiberoskopla öğrenme eğrisi oluşturulması
Demet Altun, Tülay Özkanseyhan, Mukadder Orhansungur, Nükhet Sivrikoz, Emre Çamcı
İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı, İstanbul
AMAÇ: Öğrencilerin havayolu aleti kullanma becerilerinin geliştirilmesi için, motor ve görsel koordinasyonu sağlamak amacıyla, standart şartlar sağlayan simulasyon önerilmektedir. Kullanıcıya ve gerece bağlı olarak istenilen beceri düzeyine ulaşmak için gerekli deneme sayısı değişebilmektedir. Bu çalışmanın amacı manken üzerinde zor havayolu senaryosunda anesteziyoloji uzmanlık öğrencilerinin iki farklı fiberoskop için öğrenme eğrilerinin analiz edilmesidir. MATERYAL-METOD: Zor havayolu simülasyonu simülatörde (SimMan3G) dil ödemi ile gerçekleştirildi. Katılımcı onamı ve ön eğitimi takiben, daha önce Bonfils ve SensaScope fiberoskobu kullanmamış 15 gönüllü, sırası randomize belirlenen iki fiberoskop ile entübasyon yapmayı denedi. Tüpün ağız içinde kalması, özofagusa yerleştirilmesi veya 120 saniyeyi geçen entübasyon süresi başarısızlık olarak kabul edildi. Anestezistlerin değerlendirdiği entübasyonun zorluk derecesi (0=çok kolay, 10=imkansız), simulasyonun doğallığı (0=gerçekle uyumsuz, 10=tam realistik), kaydedildi. Öğrenme eğrileri cumulative summation (Cusum) yöntemi ile oluşturuldu; α=0.1, β=0.1, kabul edilebilir başarısızlık oranı P0 =0.15, kabul edilemez başarısızlık oranı P1=0.3 olarak alındığında, her uygulayıcı için en az 35 deneme gerektiği hesaplandı ve 40 deneme yaptırıldı. Değerler ortanca [%95 güven aralığı] olarak verildi. Gruplar McNemar ve Mann Whitney-U testi ile kıyaslandı ve p<0.05 anlamlı kabul edildi. BULGULAR: Bonfils ile yapılan denemelerde 13 (%86) gönüllünün başarılı olduğu (Şekil 1), bu orana ulaşmak için gereken deneme sayısının 26 [21.4-25.9] olduğu saptandı. SensaScope ile yapılan denemelerde 10 (%66) gönüllünün başarılı olduğu (Şekil 2), bu orana ulaşmak için ise gereken deneme sayısının 26 [23.5-32.5] olduğu gözlendi. Bonfils ile toplam başarılı entübasyon oranı (550/600) Sensascope’a kıyasla (512/600) anlamlı derecede yüksek bulundu (p< 0.001). Bonfils ile entübasyon daha kolay olarak değerlendirildi (zorluk derecesi Bonfils ve SensaScope için sırasıyla 4[3.32-4.42], 6[4.96-6.64]; p=0.01). Simulasyonun doğallığı her iki grupta da benzer bulundu. SONUÇ: Klinikte kullanıma geçmeden önce zor entubasyon simulasyonunda Bonfils ile 30, Sensascope ile 40 denemenin gerekli olduğu görüldü. Sensascope kullanma becerisinin istenilen düzeye ulaşması için simulatörde daha fazla deneme gerektiği kanısındayız.
|