OED kullanımı ameliyathane personelinin resüsitasyon becerisini etkiler mi?
Mustafa Azizoğlu, Aslınur Sagün, Funda Özel, Handan Birbiçer, Nurcan Doruk
Mersin Üniversitesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
Giriş ve amaç Temel yaşam desteği uygulamasında başarı şansını arttırmak için arrestin erken tanınması, erken resüsitasyon, erken defibrilasyon önem arz etmektedir. Yapılan araştırmalarda resüsitasyonun başarı oranının %10’un altında kaldığı ve sağlık çalışanları tarafından yapılsa dahi kalitesinin yeterince arttırılamadığı ve yayınlanan uluslararası kılavuzlara yeterince uyulmadığı bildirilmektedir. Bu çalışmamızda her an bir kardiyopulmoner arreste müdahale durumunda kalabilecek ameliyathane personelinin resüsitasyon uygulama becerisinin otomatik eksternal defibrilatör(OED) kullanımı ile ne düzeyde değişeceğini saptamayı amaçladık. Gereç ve yöntem Etik kurul onayı alındıktan sonra Mersin Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ameliyathanesi’nde çalışan ve daha önce hiç resüsitasyon eğitimi almamış olan 44 personele hem OED hem de klasik defibrilatör kullanarak uygulamalı temel yaşam desteği kursu verildi. Üç gün sonra personelin temel yaşam desteği becerileri kardiyopulmoner arrest senaryosu canlandırılarak değerlendirildi. Katılımcıların rastgele iki gruba ayrılarak bir gruba klasik defibrilatör (Grup KD) diğer gruba OED (Grup OED) verildiği senaryoda, 60 yaşında erkek hasta preoperatif bekleme odasında aniden kardiak arrest geçirmekte ve EKG ritmi VF idi. (Klasik defibrilatör kullanan gruba ritm analizi sırasında açıkça ifade edildi). Uygulayıcıların hastaya müdahale ve defibrilasyon uygulama süreleri ölçülerek resüsitasyon uygulama becerileri değerlendirildi. Bulgular Heriki grupta hastaya müdahale süresi, yardım çağırma, kompresyon yerini doğru belirleme, kompresyon derinliği ve kompresyon hızı becerileri başarısı açısından fark saptanmadı. Şok uygulama süresi OED kullanılan grupta istatistiksel olarak anlamlı düzeyde kısa bulundu. Başarılı şok uygulama oranı da anlamlı derecede yüksekti. Tartışma ve sonuç Kardiyopulmoner resüsitasyon becerilerinin değerlendirildiği çalışmalarda uygulanan basamaklardaki yetersizlikler ortaya konmuş ve sıklıkla ‘yardım çağırma’ basamağının ve şok uygulama sırasında çevredekilerin hasta ile temasını değerlendirme aşamasının atlandığı gözlenmiştir. Çalışmamızda uygulayıcıların başarısının kompresyon yerini doğru tanımlama, kompresyon derinliği ve hızı açısından yüksek olmasına rağmen klasik defibrilatör kullanılan grupta şok uygulama becerisinin düşük olduğu ve OED kullanan gruba göre daha geç şok uygulandığı gösterilmiştir. Çalışmamızda OED kullanımının defibrilasyon uygulama süresini kısalttığı ve doğru şok uygulama başarısını arttırdığı sonucuna ulaşıldı.
|