İnterskalen Brakiyal Pleksus Kateterizasyonu Sonrası Horner Sendromu Ve Ses Kısıklığı
Sıddıka Batan, Ferhunde Dilek Tezal Subaşı, Gülşen Bosna, Neslihan Baş Kılıç, Osman Ekinci, Asu Özger Özgültekin
Haydarpaşa Numune Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Anesteziyoloji Ve Reanimasyon Kliniği, İstanbul
GİRİŞ: Horner sendromu pitozis, miyozis, enoftalmi ile karakterize, birçok sebebe bağlı olarak gelişebilen, interskalen brakiyal pleksus bloklarında da lokal anestezik ajanın servikal sempatik zincire yayılımı sonucunda görülen klinik bir tablodur. Benign karakterlidir ve brakiyal pleksus bloklarından, özellikle de interskalen bloktan sonra görülmesi nadir değildir. Benzer bir yolla rekürren laringeal sinir tutulumuyla da ses kısıklığı meydana gelir. OLGU: 54 yaşında, ASAII kadın hastaya donuk omuz manipülasyonu ve sonrasında analjezi amacıyla interskalen brakiyal pleksus kateteri yerleştirildi. Hastaya 30ml %0,25’lik bupivakainle blok uygulandıktan yaklaşık 12 saat sonra duyusal blok gerilemeye başlayınca %0,1’lik bupivakainle hazırlanmış, 2ml/h infüzyon hızında elastomerik ağrı pompası takıldı. Hedef VAS 2 ve altı olan hastada 24. saatte VAS 4 olarak tespit edildiği için bupivakain konsantrasyonu %0,125’lik olarak infüzyona devam edildi. İşlemden sonra 62. saatte horner sendromu gelişince infüzyon durduruldu. Birkaç saat sonra kliniği gerileyen hastanın kateteri 1-2 mm geri çekilerek 4ml %0,25’lik bupivakain bolus dozu yapılıp infüzyona tekrar başlandı. Ancak 3 saat sonra hastada ses kısıklığı da gelişince kateter çıkarıldı. TARTIŞMA-SONUÇ: Genellikle blok uygulamalarından hemen sonra ya da kateterden yüksek volümlü ilaç uygulamalarını takiben gelişen Horner sendromu ilginç olarak bu hastamızda blok sonrası 62.saatte düşük doz ilaç infüzyonu esnasında gelişti. Bu da bize kateterin yüksek seviyeden takılmış olabileceğini, kateterin ucunun servikal sempatik zincire yönlenmiş olabileceğini ya da ilaç emiliminin o bölgede yavaş olup zamanla buradaki volümü artırıp daha geniş bir alana yayılmış olabileceğini düşündürdü.
|