Erişkin Kardiyopulmoner Resüsitasyon - Temel Yaşam Desteği Eğitiminde Tıp Fakültesi ile Paramedik Okulu Öğrencilerinin Karşılaştırılması
Yasi̇n Levent Uğur1, Gönül Tezcan Keleş1, Emin Limoncu2, Tülün Öztürk1, Suha Arserim2
1Celal Bayar Üniversitesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı,Manisa
2Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Paramedik Bölümü,Manisa
Giriş / AMAÇ: Temel yaşam desteğ(TYD) resüsitasyonda temel bir beceridir ve hayat kurtarıcıdır.Etkili göğüs kompresyonlarının sağ kalımı artırdığı bilinmektedir.Tıp eğitiminde simülasyon uygulamaları yaygınlaştıkça, geliştirilen simülatörler de gerçeğe daha yakın hale gelecektir. Bu çalışmanın amacı, TYD beceri mankeni üzerinde tıp ve paramedik okulu öğrencilerinden oluşan iki grup arasındaki TYD beceri eğitimi programının etkinliğini karşılaştırmaktır. GEREÇ-YÖNTEM: Bu çalışmaya etik kurul onayıyla CBÜ de sağlık eğitim gören 60 öğrenci dahil edilmiştir. Grup 1( TF öğrencisi, n:30), 4 saat(1 hafta içerisinde günde 1 saat) teorik TYD dersi, Grup 2(PM öğrencisi, n=30), (4 hafta içinde hafta da iki saat), 8 saat teorik TYD dersi alan CBÜ öğrencilerinden seçilmiştir. Her iki grupta da, bu sunumlar TYD eğitimcisi olan bir öğretim üyesi tarafından öğrencilere aktarıldı. Bir hafta sonra öğrencilerin TYD pratik becerileri, Resusci Anne® beceri mankeni (Laerdal,Norway) üzerinde değerlendirildi. Sınavda öğrencilerin yetişkin TYD becerileri doğrultusunda tüm kurtarma eylemlerini gerçekleştirilmeleri istendi. TYD kurtarıcı eylemleri performans puanı kalitesine göre değerlendirildi. Veriler yüzdelik birim olarak değerlendirildi. Bulgular İki grup değerlendirildiğinde; manken üzerindeki TYD kurtarma manevraları ve KPR performansı arasında önemli farklılıklar bulundu. Grup 1’de; % 46.67(n=14) ileri düzey, % 46.67(n=14) orta düzey, % 6,67(n=2) temel düzey oranlarında başarılı KPR uygulayıcısı saptandı. Grup 2’de ise; % 80(n=24) ileri düzey, % 20(n=6) orta düzey oranlarında başarılı KPR uygulayıcısı saptandı(Tablo 1). Tartışma /Sonuç Bu çalışmanın sonucunda; TYD eğitiminin süresi, TYD etkinliğini ve başarısını belirleyen en önemli faktör olarak bulunmuştur. TYD eğitiminde ve bilgilerin unutulmamasında en önemli faktörün anında geri bildirimli simülatör maketler üzerinde uygulamalar olduğu bilinmektedir (1). TYD becerilerindeki gerilemeyi azaltmak için; TYD eğitim süresinin uzun olması, eğitimde maketle uygulamanın yapılması, eğitmenin eğitim esnasındaki yanlış uygulamaları düzeltmesi önerilmektedir (2). Teknoloji ve eğitimde ortaya çıkan gelişmeler bu iki alanın-Yaşamsal Teknoloji-olarak birlikteliğini beraberinde getirmiş, hem öğrenci, hem de asistan eğitimi için simülasyon uygulamaları ve araçlarının yaygınlaşmasını, eğitimde kullanılmasını zorunlu hale getirmiştir.
|