İntraoperatif Uyandırma(Wake-up test) Sırasında Sugamadeks ve Neostigmin'in Farkında Olma Üzerine Etkilerinin Karşılaştırılması
Ebru Biricik1, Vedat Alıç2, Ersel Güleç1, Feride Karacaer1, Murat Ilgınel1, Mehmet Özalevli1
1Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon AD
2Özel Ortopedia Hastanesi, Adana
GİRİŞ: Vertebra cerrahisi sırasında intraoperatif wake-up test altın standart olarak gösterilmektedir. Wake-up testi sırasında nöromüsküler blokajın ortadan kaldırılması etkili yöntemlerden biridir. Daha önce sugamadeks ve neostigmin wake-up testinde kullanılmış ancak uyanıklık ve hatırlama üzerine etkileri araştırılmamıştır. AMAÇ: İntraoperatif uyandırma sırasında sugammadeks ve neostigmin kullanarak motor yanıtın geri döndürülmesini sağlamak ve uyanıklık, hatırlama üzerine etkilerini karşılaştırmaktır. GEREÇ-YÖNTEM: Vertebra cerrahisi geçirecek 10-25 yaş arası ASA I-II 34 hasta çalışmaya davet edildi. Anestezi propofol 3-4µg/kg/sa + remifentanil10µg/kg/sa infüzyonu ve %50 O2/N2O gaz karışımı ile sağlandı. Tüm hastalara TOF, BIS, MEP ve SSEP monitörizasyonu uygulandı. Hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı. Wake-up sırasında TOF değeri 2 olarak ölçüldüğünde(T2) Grup S' e (sugamadeks) 2 mg/kg sugamadeks, Grup N' e (neostigmin) ise 0,04 mg/kg neostigmin uygulandı. Eş zamanlı olarak T2 değerinin gözlendiği zamanda BIS1, MEP1 ve SSEP1 değerleri de kaydedildi. TOF değeri 90’ a ulaştığında(T90) tekrar BIS2, MEP2, SSEP2 değerleri kaydedidi. T2-T90 arasındaki süre kaydedildi. Wake-up sırasında sözlü uyarıya motor yanıt gözlemsel olarak iyi, zayıf ve kötü olarak değerlendirildi. Postoperatif 6. saatte tüm hastalara intraoperatif uyandırılmayı hatırlayıp hatırlamadıkları da soruldu. BULGULAR: 2 hasta çalışma dışı bırakıldı. Böylece grup S’ e 17, grup N’ ye 15 hasta dahil edilmiş oldu. T2-T90 arası süre grup S’ de daha kısa olmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı değildi. Her iki grupta da T90 değerine ulaşıldığında ölçülen BIS2, MEP2, SSEP2 değerlerinin hepsinde artış olduğu gözlendi. Ancak gruplar arasında sadece SSEP2 değerleri arasında fark olduğu tespit edildi. Hiçbir hasta uyandırılmayı hatırlamadı. TARTIŞMA: İntraoperatif uyandırma sırasında kullanılan sugamadeks ve neostigminin her ikisi de motor yanıt ve BIS değerleri üzerine etkili olmakla birlikte sugamadeksin SSEP üzerine neostigminden daha etkili olması sugamadeksin duyusal nöronlar üzerine de etkili olup olmadığının araştırılması gerektiğini bizlere göstermiştir. SONUÇ: Vertebra cerrahisi sırasındaki wake-up testinde nöromüsküler reversal ilaçların kullanılması testin kalitesini artırabilir. Sugamadeks ile duyusal nöronlardaki hasarın tespiti mümkün olabilir.
|