Türkiye’de Anesteziyoloji Ve Reanimasyon Uzmanlık Eğitimi: Uzmanlık Öğrencilerinin Bakış Açısı
Levent Onat1, Volkan Hancı2, Şule Özbilgin2, Nilay Boztaş2, Aydın Taşdöğen2, Bülent Serhan Yurtlu2, Bahar Kuvaki2, Atalay Arkan2
1Mardin Devlet Hastanesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon AD, Mardin, Türkiye
2Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyoni Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızda ülkemizdeki Anesteziyoloji ve Reanimasyon uzmanlık eğitimi alan Tıpta Uzmanlık Öğrencileri(TUÖ)’nin bakış açısı ile eğitim gördükleri kurumlarda mevcut bulunan donanım, uzmanlık eğitimi programı, uygulamaları, çalışma koşulları ve nöbet sistemlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
MATERYAL ve METOD: Çalışmamız Türkiye’deki Eğitim ve Araştırma Hastaneleri ve Üniversite Hastanelerinde, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Uzmanlık Öğrencilerine web bazlı anketin; bilgisayar ortamında e-mail ile gönderilmesi ile gerçekleştirildi. Anket formu; demografik özellikler, kişisel memnuniyet, kurumdan ve eğitimden memnuniyet, uzmanlıkla ilgili temel bilgi, gelecek ile ilgili kaygı ve motivasyonu sorgulayan 73 sorudan oluşmaktaydı.
BULGULAR ve TARTIŞMA: Bu çalışmaya %21.5’i Sağlık Bakanlığı Eğitim Araştırma hastanelerinde, %74.4’ü Üniversite hastanelerinde, %4.1’i afiliye hastanelerinde olmak üzere toplam 270 kişi katıldı. Katılımcıların %82.2'i alanını isteyerek seçtiğini bildirdi. TUÖ'nin haftalık çalışma süresi ortalama 91.69±36.69 saat bulundu. Ayda ortalama nöbet sayısı 7.49±1.99 idi. Katılımcılar Yoğun bakım eğitim süresini %71.1 oranında, Algoloji eğitim süresini ise %26.3 oranında yeterli olarak ifade edildi. İlk spinal blok ortalama 4.00±2.66, ilk epidural blok 7.88±2.47, ilk santral venöz kateter 4.60±3.37, ilk aksiller blok 5.43±3.35, ilk trakeostominin 6.67±1.15 ayda yapıldığı bulundu. Kurumda ön planda hizmet verildiğini belirtenlerin oranı %57.0, TUÖ temsilcisi bulunma oranı %63.7, bir uzmanlık derneğine üye olma oranı %11.9 bulundu.
SONUÇ(LAR): Bu çalışma sonuçlarına göre, TUÖ’nin çalışma sürelerinin uzun olduğu, nöbet sayılarının yüksek olmasına karşın nöbet sonrası izin kullanılamadığı tespit edildi. Katılımcıların çalıştıkları kurumlarda; eğitim ve araştırmanın ön planda tutulması yerine hizmete öncelik verildiğini düşündükleri öğrenildi. TUÖ hekimlerin bir kısmının TUÖ temsilcilerinin olmadığı, meslek örgütleri ile TUÖ arasında sağlıklı ve sürekli bir iletişim kurulamadığı, uzmanlık derneklerinin, Tabip Odaları’nın TUÖ’lerine ulaşmada yetersiz kaldığı tespit edildi.
|