Renal ve Karaciğer Transplant Alıcılarının Sezaryen Seksiyo Sırasındaki Anestezik Yönetimi
Aynur Camkıran Fırat1, Asude Ayhan1, Coskun Araz1, Mehmet Haberal2, Zeynep Kayhan1
1Başkent Üniversitesi, Anesteziyoloji Ana Bilim Dalı, Ankara
2Başkent Üniversitesi, Genel Cerrahi Ana Bilim Dalı, Ankara
GİRİŞ VE AMAÇ: Başarılı bir transplantasyon sonrasında üreme çağındaki kadınların hamile kaldığı ve doğum yapabildiği görülmektedir. Ancak allograft organ fonksiyonlarının mükemmel olduğu durumlarda bile anne, bebek ve transplante organ için gebelik süreci ve doğumun neden olduğu çeşitli riskler bulunmaktadır. Çalışmanın amacı hastanemizde renal ve karaciğer transplantasyon sonrası sezaryen seksiyo yapılan hastaların ve bebeklerinin değerlendirilmesidir.
YÖNTEM: Hastanemizde Ocak 1997 ve Ocak 2017 tarihleri arasında renal ve karaciğer transplantasyonu olup sezaryen seksiyo yapılan gebelerin dosyaları retrospektif olarak tarandı. Demografik verileri yanında sezaryen seksiyo sırasındaki anestezik yönetimleri, gebelik sırasındaki ve postpartum dönemdeki böbrek ve karaciğer fonksiyonları ile maternal ve fetal komplikasyonlar kaydedildi.
BULGULAR: Böbrek transplantasyonu olan hastalardan 382 tanesi ve karaciğer transplantasyonu olan hastalardan ise 210 tanesi reprodüktif dönemde olan kadın hastalardı Renal transplant alıcısı olan 9 ve karaciğer transplant alıcısı olan 5 gebe ameliyata alındı. Annelerin ortalama yaşı (28,4±4,1yıl vs 29,2±4,1 yıl, p=0,38), konsepsiyon öncesi vücut ağırlıkları (57,4±8,8 kg vs 64,5±8,2 kg, p=0,48) ve transplantasyon ile konsepsiyon arasındaki süre (99,0±50,7 ay vs 101,0±57,5 ay, p=0,46) renal ve karaciğer transplant alıcılarında benzerdi. Gebelerin 10 tanesinde spinal anestezi ve sedoanaljezi ile ameliyat gerçekleştirilmiş, geri kalan 4 gebede ise genel anestezi (3 renal transplant alıcısı vs 1 karaciğer transplant alıcısı, p>0,05) tercih edilmişti. Hastaların renal ve karaciğer fonksiyon testleri stabil seyretti ve akut veya subakut rejeksiyon görülmedi. Bebeklerin ortalama doğum ağırlıkları benzerdi (2502 ± 311gr vs 2161±658 gr, p=0,3). Renal transplant alıcısı annelerin bebeklerinin 6 tanesi prematür ve 4 tanesi de düşük doğum ağırlıklı (<2500 gr) doğarken, karaciğer transplant alıcısı annelerin bebeklerinin 3 tanesi prematür ve 2 tanesi düşük doğum ağırlıklı idi. Yenidoğan mortalitesi görülmedi.
TARTIŞMA VE SONUÇ: Hem genel hem de rejyonel anestezi renal ve karaciğer transplant alıcılarında doğum sırasında güvenle uygulanabilir. Prematürite ve düşük doğum ağırlığı immünsupresyon amacıyla kullanılan sitotoksik ajanlardan kaynaklanmaktadır. Bizim verilerimize göre renal ve karaciğer transplant alıcılarında maternal ve fetal komplikasyon açısından fark yoktur.
|